Lentekriebels op dansvloeren
Als DJ en regisseur van verandering haal ik veel inspiratie en energie vanaf dansvloeren. Ik beschouw ze als een bijzondere plek want je mag daar onbeschaamd jezelf zijn, eigen keuzes maken, je vrij bewegen en zwetend opgaan in een collectieve energie zonder je druk te maken over hoe men je ziet. Je vindt er respect, waardering en liefde. Het grote contrast met de gebeurtenissen van vorige week rond ‘de week van de lentekriebels’ doen mij vurig wensen dat de wereld meer gaat lijken op een dansvloer.
Als sensitief persoon ben ik al mijn leven lang gevoelig voor situaties waarin mensen elkaar tekortdoen en beschadigen. Dat is soms best vermoeiend, maar ik zou niet anders willen. Ik houd van mensen en geloof in goede intenties. In mijn beide beroepen ben ik bezig met het verbinden van mensen.
De negativiteit rond ‘de week van de lentekriebels’ vierde hoogtij. Inhoudelijk wil ik de discussie niet voeren, ook al kan ik me voorstellen dat er vragen ontstaan bij ouders. Tegelijkertijd organiseren de experts van Rutgers, GGD en het #onderwijs die deze week al 18 jaar en dat zegt ook iets.
Wat mij raakt, is hoe hard- en soms vuil mensen elkaar bespelen. Hoe zelfs propaganda en bedreiging als middelen worden ingezet om ‘de wereld’ te overtuigen van hun gelijk. Hoe mensen elkaar bestoken met harde en stellige boodschappen zonder empathie voor hoe mensen geraakt kunnen worden. Dit zie je niet op dansvloeren.
Afgelopen week ben ik wederom diep geraakt door de gebeurtenissen. De reden om met deze blog een poging te doen tot het inspireren van mensen met de lessen die we kunnen leren op de dansvloer.
Op de dansvloer is iedereen welkom. Je mag dansen maar het is niet verplicht. Er wordt ook gepraat, gesjanst en gezoend. Je mag komen en gaan wanneer je wilt. Als je even weg bent geweest om wat te drinken of bij te komen op een vredig plekje, mag je gewoon weer terug te komen en verder te dansen. Wat een contrast met de taferelen van afgelopen week!
- In plaats van samen bewegen zijn mensen gaan vechten
- Stellig schreeuwen en oordelen kreeg de voorkeur t.o.v. een goed gesprek
- Sjansen en kussen werden verdraaid tot porno en verkrachting
- Vredige plekjes werden oorlogsgebieden
Allerlei plekken waaronder Twitter veranderden in een slagveld voor de woedende cultuuroorlog. Aangevoerd door mensen met grote mond, groot bereik en beperkte empathie voor de mensen die ze aanvallen. “Ben je het niet met me eens? Dan ben je bij mij niet welkom!” Dit gedrag zie ik helaas vaker dan me lief is maar zelden op de dansvloer.
Daar vind je polariteit, zelfs tijdens dance-battles. Tegenpolen elkaar ontmoeten en uitnodigen met beweging in het moment. Een geweldig voorbeeld hiervan zie je in een Ted Talk waarin leiderschap wordt uitgelegd met een filmfragment waarin een dansende ‘lone nut’ en zijn ‘first followers’ binnen 3 minuten een grote groep verbindt. (zie link onderaan).
Het tegenovergestelde, polarisatie, zag ik vorige week ontstaan. Vaak onder aanvoering van personen die menen op te moeten komen voor belangen van grote groepen, ten koste van rechten van ‘anderen’. Denk hierbij ook aan lhbti-rechten, het recht op abortus voor vrouwen en het recht op geloofsovertuiging. Vaak met het recht op vrijheid van meningsuiting als legitimatie voor hun acties.
Gelukkig ben je in Nederland vrij om te zeggen en schrijven wat je wilt. Ook mag je luisteren en kijken naar wat je wilt, zodat je informatie kunt verzamelen om je eigen mening en identiteit te vormen.
Op VIVRE, een lhbtqi +friendly festival in Eindhoven, was ik de afsluitende DJ. Ik werd verrast door een mannelijke danser in strakke witte broek, wit corset en ontbloot bovenlijf die mij ongevraagd omhelsde. Ik beantwoordde intuïtief zijn omhelzing en zo sprongen we samen uitbundig op de beat.
Een kennis vertelde mij dat hij daar absoluut niet van gediend zou zijn als dat hem zou overkomen. “Homo’s moeten ook rekening met hetero’s houden”, zei hij. Ik nodigde hem uit de omhelzing te zien als waardering, maar daar werden we het niet over eens. En dat is OK, want iedereen heeft recht op zijn mening zolang ‘het recht op meningsverschil’ ook mag blijven bestaan. Dat respecteerde hij gelukkig maar afgelopen week was dat #respect er veel te weinig.
Emotionele thema’s drijven mensen tot conflict of erger. Heftige drama’s ontstaan wanneer mensen controle over emoties en handelen verliezen. Thuis, op scholen, in voetbalstadions, boardrooms en op de werkvloer. Maar ook op social media, in het verkeer, op straat en tijdens debatten in het bestuur van ons democratische land. Het gebeurt overal!
Ik zie aanklagers die er lustig op los beschuldigen met weinig empathie voor de mensen die ze aanspreken. Ik zie slachtoffers die verantwoordelijkheid ontlopen doordat ze zichzelf verliezen in zelfmedelijden. En ik zie (reddeloze) redders die triomfantelijk de wereld willen overtuigen dat hun oplossing de enige juiste is. Deze rollen botsen overal en leiden te vaak (onbedoeld) tot haatreacties en verwijdering.
Drama lijkt onvermijdelijk want iedereen wordt weleens onaangenaam verrast. Op dansvloeren gebeurt dat ook. Als iemand met je gaat dansen terwijl je daar geen behoefte aan hebt. Of dat iemand per ongeluk tegen je aan beukt of op je tenen gaat staan.
Wat dansende mensen ons leren is dat ze zelden overgaan tot beschuldiging, zelfmedelijden en jou triomfantelijk overtuigen dat je beter ergens anders kunt gaan dansen. Dansers laten zien hoe je (zonder woorden) grenzen aangeeft, behoeftes uit en samen beweegt naar meer saamhorigheid.
Ik hoop dat het drama van afgelopen week zich volgend jaar niet herhaalt. Lentekriebels zijn er altijd en vind je overal! Op festivals, het strand, op het werk en op scholen. Tussen volwassenen, ouderen, kinderen, collega’s, mannen, vrouwen, vreemden en tussen alle andere mensen die ik in deze opsomming vergeet.
Word je onaangenaam verrast of maak je je zorgen? Nodig dan mensen uit voor een dans. 1,2,3,4! Doe een stapje naar voren. En een stapje terug. Leid en laat je soms ook leiden. Links, rechts, links, rechts en wals elkaar niet plat. En voor je het weet voel je samen hetzelfde ritme en ontstaat er harmonie!
Let's dance!
Ralph Touwslager, CRISP veranderregisseur / DJ Flowspark